لوله های پلی اتیلن به دو دسته سخت (HDPE) و نرم (LDPE) تقسیم می شوند.
چگالی کم پلی اتیلن (LDPE)، یک ماده بسیار انعطاف پذیر با خواص منحصر به فرد ایجاد می کند، زنجیرهای پلیمر LDPE شاخه های جانبی بیشتری نسبت به HDPE دارند که این ویژگی در یک پلاستیک موجب نرم شدن و انعطاف پذیری راحت آن می شود و به این ترتیب استحکام کششی آن پایین می آید. اما در مقابل این پلاستیک دارای شکل پذیری بالا است و از این ویژگی به دست آمده استفاده های زیادی می شود به عنوان مثال از این پلی اتیلن برای تولید انواع قطعات پلاستیکی، انواع لوله های پلی اتیلن، ورق های پلیمری، الیاف، ظروف و فیلم های بسته بندی مواد، کیسه های پلاستیکی و غیره استفاده می شود.
مولکول های اتیلن در لوله های LDPE به شکل کاملا تصادفی به یکدیگر متصل می‌شوند و بنابراین شکل بسیار نامنظمی پیدا خواهند کرد. تولید آن برعکس HDPE در فشار و دمای بالا صورت می گیرد. پلی اتیلن LDPE حتی می تواند نور را از خود عبور دهد و بسیار شکل پذیر است. مقاومت شیمیایی آن از HDPE و پلی پروپیلن کمتر است، اما در برابر خیلی از اسیدهای معدنی و همچنین قلیاها، مقاوم خواهد بود. البته باید سعی شود از برخورد آنها با آلکان ها، هیدروکربن های آروماتیک، هیدروکربن های کلرینه و نیز اکسیدکننده‌های قوی (HNO3) جلوگیری شود. اتصال بخش های مختلف آن با استفاده از جوش ذوبی انجام می گردد. به این ترتیب، انجام لوله کشی به این شکل به صرفه تر خواهد بود و باید گفت نسبت به دیگر مواد موجود، برای خطوط آب و فاضلاب و دیگر سرویس ها مناسب است البته باید توجه شود که لوله های تولید شده از جنس LDPE نباید در معرض فشار و یا درجه حرارت بالا قرار بگیرند.
